Suzette had voor de hele dag een taxi gehuurd, zodat we vrij waren om te gaan waar we wilden. Als eerste gingen we naar het Ruzal Park, de nationale held van de Philipijnen. Met nog een lichte jet-lag in het lijf, liepen we bij zomers weer in korte broek te luisteren naar kerstliedjes over sneeuw, arresledes en haardvuurtjes. Licht vervreemdend, geen idee van plaats, tijd en jaargetijde. Het was een mooi park met veel mensen aan het pick-nicken en veel LED verlichting. Tja, het is maar waar je op let natuurlijk.

Manilla is een drukke stad waarin weinig bezienswaardigheden zijn, behalve dan 6 grote nederlanders. We werden veel aangestaard en er werden zelfs foto's van ons genomen. Ze hebben een, door de spanjaarden, gebouwde grote kerk en ommuurde stad. Deze laatste is nogal slecht onderhouden.

Als je wilt eten kun je bijna op elke hoek terecht, en wij kwamen bij een aziatische McDonalds terecht. De omgangvormen schrijven voor dat ook de chauffeur van eten wordt voorzien, maar deze at dan wel weer aan een ander tafeltje.

's Middags wel weer op tijd naar het hotel om een beetje bij te slapen, en daarna per taxi naar de grootste mall van Azie. Onbeschrijfelijk groot.

Daan moest nog even z'n trouwpak passen en daarna kwamen we bij een grote ijsbaan terecht. Hier waren de Filipijnen vrolijk aan het schaatsen, met buiten 28 graden.

Toen kwam de grootste uitdaging. De taxi terug. Omdat het kerstmis was, hadden veel Filipino's ook het idee gehad om naar de mall te gaan, ook daarna weer naar huis. Tijdens het wachten kreeg Berend alvast wat handkusjes van Filipijnse meisjes toegeworpen, om het wachten te verzachten waarschijnlijk.

Uiteindelijk wisten we een taxi te stoppen, waar we ons met zeven inpropten om de eerste dag Manila af te sluiten.