Aangezien we het altijd na een paar dagen wel mooi vinden op een plaats, maar Cappadocie nog wel het een en ander te bieden heeft, zijn we vandaag verkast naar Avanos. Goreme is het centrum en vrij toeristisch, Avanos is de provincieplaats van Cappadocie. Hier wonen de Turken en vindt het gewone leven plaats. Het zou een zg 'shop' stad zijn, maar we konden niet echt ontdekken waat dat dan te doen zou zijn. Dan maar geen souveniers, lekker goedkoop. We hebben nog erg gedubt over een ballonvaart. Een zg 'must do' in dit gebied, maar hebben het toch maar niet gedaan. Ons hoofd 'budget' Gijs had al ontslag genomen omdat we ver over het gestelde budget heen gingen en een ballonvaart zou dat niet beter maken. Vooral Erik vond het wel jammer. Gijs en ik vanwege de hoogtevrees wat minder. Dat bood wel weer mogelijkheden voor andere activiteiten, dus ging de hele familie te paard voor een 'moonlight' rit. Ik heb in mijn jeugd nog wel wat op een paard gezeten, Neel via haar vriendinnen, E 1x toen hij 15 was maar al met al waren we redelijk onervaren. Samen met 2 meiden uit Vancouver hebben we wel mooi twee uur een prachtige rit gemaakt door de heuvels rond Avanos. Rustig aan, maar prachtige uitzichten en een mooie zonsondergang. E zijn paard wilde steeds lekker grazen en aan bomen knabbelen, dus die had het erg druk onderweg. 'Hola, hola'. Gijs zat er op of hij een auto aan het besturen was met zijn teugels op borsthoogte op 10 over 2, maar verder deden de mannen het goed. Daarna heerlijk gegeten in het beste Kebab restaurant van de streek. Eindelijk weer eens wat anders klaargemaakt. We worden wel een beetje zat van de tamelijk eenzijdige Turkse keuken en verlangen weer enorm naar een heerlijk bordje pasta met glaasje wijn. Ons hotel is een heel leuk gebouw, een soort enorm doolhof van grappig aan elkaar gemaakte gebouwen en binnenplaatsjes. Helemaal volgestopt met curiosa. Omdat we nog niet alles gezien hebben van de omgeving besluiten we nog een dag een auto te huren. Tuf tuf door het mooie landschap. De eerste stop is in Urgup waarna we terecht komen in een potje backgammon op straat tussen wat oudere mannen. Reuze gezellig, stoelen worden aangedragen en Erik wordt uitgedaagd. Hij wint (best of 3) maar volgens zijn uitdager is het gewoonte om gasten te laten winnen. Allerlei mannetjes roepen allerlei aanwijzingen en er wordt erg snel gespeeld. Daarna natuurlijk een kopje thee en laat het nu net in de 'Carpet shop' zijn. Wat een toeval

. Hij heeft wel prachtige dingen en we vallen enorm voor een prachtig zijden tapijt. Hij pakt het goed aan en we zwichten bijna. Eerst maar even lunchen en laten bezinken. Uiteindelijk besluiten we dat er genoeg andere prioriteiten in ons huis zijn en laat Erik zijn ietwat teleurgestelde vriend weten dat het niet door gaat. Onderweg nog een hele bijzondere grotkerk bezocht die beheerd wordt door een mannetje en zijn vrouw. Toegang 4 TL, en geen kip te bekennen. Vervolgens loopt hij mee naar binnen en wijst met zijn zaklantaarn op de een na de andere meest fantastische fresco. Ongelooflijk dat dit zo bestaat. Bij de auto worden we gewenkt door een familie die een abrikozenboom aan het leegschudden is. We komen er niet onder uit om handen vol mee te nemen. Na een hele dag rondrijden eten we ergens voor het eerst heel erg vies en worden uitgenodigd om naar Turkse muziek te luisteren in een pension van mensen die we gisteren ontmoet hebben. Niet helemaal ons genre, maar wel grappig. Natuurlijk onder het genot van een lekker kopje thee.