Loslaten Kinderen zijn als baby volledig afhankelijk van je als ouder, naarmate ze ouder worden neemt dat  af. Als ouder moet je je kind dan zogenaamd 'loslaten'. Neel had haar zinnen gezet op paragliden en ik (Erik) leek me dat een leuke activiteit. We hadden een betrouwbaar organisatietje gevonden, met alleen gecertificeerde piloten, en een mooie turkse vrouw achter het verkoopbureautje.  Het blijft toch lastig, of je je kind zoiets moet laten doen of het verbieden. Aan de ene kant wil je niet je eigen angsten op de kind overbrengen, hoewel ik eraan twijfel of dat  bij Neel uberhaupt lukt. Aan de andere kant is je taak als opvoeder het onwetende wicht te behoeden voor fatale vergissingen.  Om half twaalf reed het busje voor en werd Neel ingeladen. Ik ging mee naar boven, de rest van de familie bleef iin Kas. Op weg naar boven speelde de angsten toch enigzins op en vroeg ik me af of ik niet te lakoniek was geweest over het paragliden. Ik vind het namelijk niet eng, maar het is toch weer anders als het je kind betreft.  Met een oud busje scheurden we naar boven en na 20 minuten stonden we dan bovenaan de startplek, of lanceerplatform, net hoe je het wilt noemen. Nadat er enkele paragliders vertrokken waren, werd Neel vastgemaakt, en kreeg de eenvoudige instructie: "One ,two three, run until I say stop"  Neel: "I must also run in the air" " Yes, yes, run in the air"  De parachte lag klaar, Neel zat vast en ik moest loslaten. Bij de volgende vlaag ging de chute omhoog, en werd Neel met de piloot door de helper de afgrond ingeduwd, maar direct werd de kracht van de chute zo groot dat ze sierlijk weggleden en binnen 30 seconden achter de berg verdwenen. ik had Neel losgelaten. Nadat ik nog wat nutteloze foto's op afstand gemaakt had, waarbij Neel in de lucht niet meer dan twee pixels innam, werd ik door dechauffeur geroepen en reden we al weer snel over het smalle bergwerggetje naar beneden. Ik probeerde met mijn iPhone app er achter te komen of we de landing zouden kunnen zien, maar ik kwam nog wel de namen Ali en Mustafa te weten maar verder bekeken ze mijn iPhone met veel interesse. Ali babbelde met Mustafa en keek ondertussen naar de parachutes, terwijl we af en toe langs het randje van deafgrond reden. Ik bleek bij nader inzien de meest risicovolle afdaling te hebben gekozen. Dat resulteerde er wel in dat we op tijdwaren voor het filmen van het landen van Neel, die tamelijk koel zei dat het wel leuk was. Het was duidelijk dat Neel ons al eerder had losgelaten.