Na wat heen en geweer gedub, toch maar besloten met de bus naar Cappadocie te gaan. We hebben de auto wel tot het einde van de reis, maar is toch niet zo'n succes met al die grote lijven. We missen ook allemaal een beetje het 'rugzakgevoel'. Met als gevolg dat we om 5.30 uur op moeten om op tijd in Antalya te zijn. De bus doet er ongeveer 10 uur over. De reis gaat zeer vlot en we zitten heerlijk. Het valt ons allemaal reuze mee. Rond 18 uur arriveren we in Goreme, zo'n beetje de hoofdstad van Cappadocie. Het landschap waar we door heen rijden is al ongelooflijk. Cappadocie is ontstaan na een aantal vulkaanuitbarstingen 8 miloen jaar geleden en na miljoenen jaren erosie invloeden is een adembenemend landschap overgebleven. De efteling in het groot. We weten zeker dat de makers van het land van Laaf beinvloed moeten zijn geweest door Cappadocie. Het is sprookjesachtig, grillig, overal steken bizarre rotspunten eenzaam uit de grond, varieert in kleur van wit, naar roze, rood en bruin. Indrukwekkend en niet te vergelijken met enig landschap wat je kent. Als je in Goreme bent schijn je in een rotskamer moeten slapen, maar dat viel even buiten budget. We slapen in een leuk hotelletje met 8 kamers, wel met enorm dikke muren en prachtig en smaakvol ingericht. De mooiste tot nu toe. We worden ontvangen door Jihad (!) een maffe Turk uit Oost-Turkije. We moeten even aan zijn manier van communiceren wennen, maar het is een aardige jongen. Zijn vader is heel religieus en belt hem regelmatig of hij wel naar de moskee gaat of aan de Ramadan doet. Ach zegt hij, mijn vader zit aan de andere kant van het land, ik zeg gewoon overal 'ja' op. De volgende dag gaan we eerst te voet naar het openlucht museum van Goreme. De steen van dit bizarre landschap is heel zacht (tufsteen) dus er zijn volop huizen, kerken, en van alles in uitgehakt, met name door de Christenen. Dit begon in de 1e eeuw NC en de 1000 jaar die erop volgde is er vrolijk op los gehakt. Het museum is een oude enclave met oa 6 rotskerken en allerlei andere prachtige gebouwen. Sommige kerken helemaal vol met kleurrijke fresco's. Het barst er van de Italianen, die zijn ook wat bijbelvaster betreft de tekeningen. Naast het museum liggen een aantal beroemde valleien vol met dit prachtige landschap. De roze en de rode vallei. We gaan met de bus een plaatsje verder en duiken de valleien in. Zooo mooi, het ene uitzicht nog mooier dan het andere. Nu hadden we hier eigenlijk foto's bij moeten plaatsen. Onderweg klampt nog een stomme man aan die ons duidelijk wel wil rondleiden. Niet voor niet natuurlijk. Of je er nu om vraagt of niet, hij loopt gewoon mee. NA een half uur raken we hem met iets duideijker taal en na hem toch maar 10 TL te hebben gegeven wel kwijt. Onderweg drinkn we thee bij 2 oude broers die een huisje in de vallei hebben. Ze drogen bakken vol met die kleine abrkozen in de zon. Nu weet ik waarom ze zo klein zijn als je ze gedroogd koopt. Het is een prachtige wandeling door tunnels, over een doodenge trap en langs de oude rotswoningen. Morgen naar ondergrondse steden!