Nadat we in Patara nog een paar uur het beroemde 18 km lange zandstrand hebben bezocht koersen we verder oostwaarts langs de kust. De achterbank wordt er niet breder op dus besluiten we tot een stop in het kustplaatsje Kas. Als we Kas naderen krijgen we een sms "Welkom in Griekenland", we rijden ongeveer nu naast Griekenland (o.a eiland Meis). Ongelooflijk dat deze eilanden Grieks zijn gebleven. Kas is aardig, maar aangezien we verder niet heel veel te doen hebben daar behalve informeren naar paraglidingsmogelijkheden voor Neel tuffen we verder naar Ocagiz. Dit ligt 18 km van de hoofdweg af aan de kust en is een klein vissersdorpje. De aantrekkelijkheid van Ocagiz ligt erin dat het tegenover de verzonken Lycische stad Kekova ligt. Het ligt in een bijna gesloten baai met veel eilandjes eromheen. Ons pension ligt pal aan de zee en de haven, het terras is een soort steiger. Het wordt gerund door Onur en zijn Nederlandse vrouw Jacqueline die een tweeling van 15 heeft (Alev en Kamahl). Deze hebben weer bezoek van hun neef Daan die de zomer komt helpen dus gezellig veel pubers. Voor de tweeling is het best saai 2-3 maanden in het dorp, de rest van het jaar wonen ze in Antalya. We hebben het er reuze gezellig en zitten heerlijk op het terras de baai te overzien. Onur kookt heerlijk, iedere avond een hele tafel vol verse mezzes met veel groenten en daarna een vers visje die Ali buiten op het vuurtje roostert. Bij het ontbijt zwemt zowaar een Caretta schildpad langs het terras. Als we willen zwemmen, worden we met de boot naar de andere kant van het schiereiland gebracht. Via Jacqueline hebben we een prachtige boot gehuurd waarmee we langs de verzonken stad Kekova varen. Dit was een soort rotsdorp (600 v Chr) en is door aardbevingen in zee gezakt. Je mag er niet zwemmen, alleen langs varen of kayaken. Wederom ongelooflijk hoe ver in ontwikkeling deze mensen waren. Volgens Jacqueline zijn de dorpelingen nu bijna minder ver dan toen. In ieder geval minder op de wereld om hun heen gericht. De Lycieers waren echte handelsrezigers, dus hadden veel contacten. Alev, Kamahl en Daan varen mee op de boot en samen nog even heerlijk gezowmmen in een rustig baaitje. De volgende dag hebben Erik en ik nog gepoogd een wandeling te maken naar Simene, een dorp verderop wat alleen per voet of per boot bereikt kan worden. Na 500 mr hebben we het maar opgegeven. Het is serieus niet te doen met de hitte. In de middag gaan Erik, Berend en Neel naar Kas voor een snorkelexpeditie. Gijs en ik slenteren lekker door het dorp en komen aan de praat in een cafeetje met 2 tafels met een meisje wat als stagaire werkt voor de plaatselijke VVV. Ocagiz heeft 4 straten, dus een hele uitdaging. Ze doet enorm haar best op haar engels en lacht voortdurend heel schattig. Kwam vast door Gijs :) Ze komt eigenlijk uit Cappadocie dus vertelt ons alvast het eea over wat we daar kunnen doen. Kamahl brengt ons daarna met de boot naar Simene. Recht tegen de rotsen aangebouwd. Een heerlijk huisgemaakt ijsje gegeten en daarna onder het cafe (4 trappen naar beneden) lekker wat gezwommen en gelegen. Inmiddels is het 17 uur en besluiten we het te wagen. We lopen de 4 km terug naar Ocagiz. Het is warm maar gaat goed. Moe maar voldaan zakken we met een biertje op het terras.