Sommige dingen schijn je gezien te moeten hebben in je leven. Efeze is ook zoiets wat op het lijstje van velen staat. Voor ik me in de reisboeken verdiepte had ik er nog nooit van gehoord, maar als ik de busladingen zie die hier iedere dag gedropt zie worden denk ik dat ik een van de weinigen ben. Efeze is het belangrijkste archeologische gebied van Turkije, en een van de grootste opgravingen uit de Griekse oudheid. Het was oorspronkelijk (ca. 1100 v.Chr.) een groep inheemse nederzettingen, gelegen rondom de tempel van vruchtbaarheidsgodin Artemis. Deze tempel was een van de zeven wereldwonderen, nu rest nog 1 pilaar. Je kan zeggen, Efeze is zo'n beetje het Pompeji van Turkije, alleen zonder vulkaanuitbarsting. En van Pompeji waren we zeer onder de indruk, dus lijkt ons dit ook ‘een must’.

Het is ook zeer indrukwekkend, je ziet echt nog de belangrijke onderdelen van de oude stad, maar....het is serieus een risicovolle onderneming om daar te zijn half juli. Ik kan me voorstellen dat er mensen letterlijk bezwijken. Stel je een kilometer lange straat voor, aan weerszijde de opgravingen, een brandende zon, 40 graden, geen schaduw en geen water. Serieus we waren echt door de hitte bevangen. Gijs neemt iedere keer 'een etappe' (ja de Tour is nog bezig) van streep schaduw naar streep schaduw en er wordt gevochten om de 2 liter water die we bij ons hebben (geen water hier te krijgen). Ik vind dat als ik hier toch ben, ik goed moet rondkijken maar krijg op een gegeven moment het advies van de rest van de familie gezien de kleur van mijn hoofd om toch even rustig aan te doen. Aan het einde van de weg liggen mensen half in katzwijm op de grond die door hun reisgenoten overgoten worden met water. Waar ik me echt zorgen over maak is dat einde van de week de ramadan begint, ik denk dat verboden moet worden voor iedere moslim die aan ramadan doet om Efeze te bezoeken. Ben uberhaupt benieuwd hoe dat gaat, ramadan met deze temperatuur en lange dagen. Ik benijd ze niet.

Daarentegen is ons hostel een oase, waar we heerlijk kunnen ontspannen, zwemmen, loungen in fijne hoekjes. Ik zie op een gegeven moment ook een sticker met “VIP hostel” op de deur staan. Dat verklaart waarom ik op mijn 47e het backpacken nog helemaal fijn vind. Zelfs Gijs heeft het helemaal ontdekt en dat zegt wel iets (zo ook dat hij nu de tour kan kijken en ons dagschema daar onmiddelijk op aangepast wordt). Er schuift hier 's avonds een bonte mengeling aan tafel van veel Amerikaanse en Australische backpackers, een Italiaanse familie, een groep Duitse meiden met 2 (ik denk broodnodige) begeleidsters, de gebruikelijke backpacker die is blijven hangen en nu wat meehelpt en een enorme hoeveelheid Turkse broers, moeders en neven. 's Avonds collectief een potje interntioaal poulebiljart gespeeld. Best leuk hier!